Human Immunodeficiency Virus (HIV) menyerang sistem imun badan yang melindungi kita daripada bakteria, virus dan bahan yang kelihatan asing dan berbahaya. Untuk penularan HIV, kuantiti virus yang mencukupi perlu dihantar dari aliran darah orang yang dijangkiti ke dalam aliran darah orang lain. Cecair badan yang boleh mengandungi HIV dalam kuantiti yang mencukupi ini ialah darah, air mani, cecair faraj dan susu ibu.
Sebaik sahaja di dalam aliran darah, HIV menyasarkan sel darah yang membentuk sistem imun, menjangkiti mereka dan mula membiak. Lama kelamaan dan tanpa rawatan HIV mengecilkan sel CD4 (atau T-helper) ini sehingga satu tahap sehingga mereka tidak dapat melawan jangkitan dan ini menyebabkan badan terdedah kepada penyakit. Tidak lama selepas seseorang terdedah kepada HIV, mereka mungkin mengalami gejala seperti selesema yang teruk, mungkin disertai dengan ruam. Ini dikenali sebagai penyakit seroconversion. Sesetengah orang tidak mengalami penyakit seroconversion jadi satu-satunya cara untuk memastikan jangkitan HIV telah berlaku adalah dengan menjalani ujian HIV. Apabila seseorang telah dijangkiti HIV baru-baru ini, mereka berkemungkinan besar untuk menyebarkan virus itu kepada orang lain bukan sahaja kerana mereka mungkin tidak menyedari bahawa mereka mempunyai HIV tetapi juga kerana tahap HIV dalam badan mereka sangat tinggi semasa seroconversion. Ramai penghidap HIV kekal sihat dan bebas simptom. HIV boleh hidup di dalam badan selama bertahun-tahun tanpa menyebabkan kerosakan yang jelas. Tetapi dari masa ke masa, orang mungkin mengalami cirit-birit, jangkitan kulit dan mulut yang kecil, keletihan, berpeluh malam dan kelenjar bengkak yang berterusan. Tanpa rawatan antiretroviral (ART), HIV akhirnya menyebabkan sistem imun rosak ke tahap di mana badan tidak dapat mengatasi penyakit dan jangkitan.
